Zoekplaatje 4

Deze keer een zoekplaatje zonder namen. Niet dat we niemand van de afgebeelde jaargenoten kennen, maar om eens te zien hoever jullie komen zonder op weg geholpen te worden. We zijn benieuwd!

1969 Nijenrode 1e jaar

Reactie Michael Moormann: staand 1 is Jaap Slotema. En als premie doen we er zomaar een naam bij. Zittend 7 is Marko Vos. Nu nog de andere namen!

Reactie Nijenrode 1969: onze anonieme jaargenoten wachten nu al zo lang op hun namen dat het een beetje zielig wordt. Daarom als een daad van barmhartigheid hierbij in één keer alle ontbrekende namen.

Staand: Jaap Slotema, Jan Willem Smeulers, Wim Smit, Stanislas Standaert, André van Steekelenburg, Mike Susan, Bert van Tuyl, Maurits van Uhm. Zittend: Leon Verschueren, Tom Visser, Hans van Vloten, Peter Vogelpoel, Jaap van Voorden, Ed van der Vorst, Marko Vos. Vooraan: Jan Hein Weijers.

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Reacties op Zoekplaatje 3

Van bezoekers van de website kregen we de volgende reacties, beide op Zoekplaatje 3, de statiefoto van de Nijenrode-hockeyers. Michel Peekel denkt op de positie rechts onderaan (de op een na laatste) Gerard Morsinkhof te herkennen, maar is daar niet helemaal zeker van. Peter van Vugt (jaargang 1970) herkent staand, 6e links: Daan Vermeer, staand, 2e rechts: Doris Knegtel en zittend, 2e rechts: Jack Spoorenberg. Die laatste is dezelfde, waarin Michel Gerard Morsinkhof herkent. En dat kan natuurlijk niet allebei kloppen.

Reactie Erik Hemmes: Zittend rechts, de laatste 2. Hier zit Gerard Morsinkhof zeker niet bij.

Reactie Hans Cox: Op zoekplaatje 3, hockeyteam, ken ik de twee rechtsbuiten onderste rij. Op de hoek is mijn kamergenoot CT-er Ruud Renders en naast hem Jack Spoorenberg (onlangs overleden).

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Het Condoom, voetballers en rugbyers

IMG_6487 Willem Aartsen — *Willem Aartsen in 2016*

Willem Aartsen heeft dagelijks te maken met de gevolgen van zijn Nijenrodetijd. Hij ging studeren in Oregon en woont daar nog steeds met zijn Amerikaanse vrouw. Hij schreef het volgende:

Today I took Kathy out for dinner. Across the street from the restaurant I noticed a large “balloon” sportshall. This immediately triggered my memory to the balloon hall at Nijenrode – popularly called “Het Condoom”. I do not know if the old Condoom hall is still standing on the ground at Nijenrode. I doubt it!! It was a “sweat shop” and probably not very energy efficient.

condoom (2) It reminded me of the soccer tournament we played in Het Condoom at Nijenrode in 1970. The Rugby Club represented by Rob Bos, Simon Bommeljé, Eddie Brokaar, Frans Hazelhoff and myself reached the finals. In the finals we played against a “voetbal technisch” superior team from Plesman represented by Rob Ruitenbeek, Dick van Roozendaal, Thijs Craenmehr and ??? (Help me out here).

Although the team from Plesman consisted of “voetbal technisch” superior soccer players, the Rugby team played a physical game and ended up winning by tackling harder and outmussling the Plesman team. Attached you will find a photo of the similar Condoom sportshall I saw today. Now my memory may need some refreshing with regards to the details of the tournament and the final match. I welcome any comments or critique.

Rob Bos reageerde, ook in het Engels:
If I may add a comment, those sissi’s Willem mentioned, the non-rugby-oriented soccer specialists, did the following. They first selected the best players for themselves and organized that team for the following reason. They wanted to be mentioned in the alumni book, therefore making sure beforehand they would be the champions of the tournament. And then they organized the tournament.

One element just was sort of beyond their control. Theo Widdershoven claimed to be the referee for at least the final match. The rest is history. We played it fair but with a well limited touch. And it speaks for itself we – rugby educated – supported each other better, corrected our own individual mistakes if still possible, better, were fitter compared to soccer players and or field hockey players. A rugger rather dies of exhaustion than loose. All the ingredients which are a bare necessity for a succesfull team. Prowse – if I remember well – came to watch and of course liked what he saw happening.

1971 Nijenrode sevens — *Het winnende 7-a-side team. Geknield Rob Bos. Verder Boudewijn Kornmann, Jan Postma, Tom Visser, Dirk Jonker, Jaap van Voorden en Leo Koot.*

1971-03-13 rugby HEC-RCN in Parijs-01 (2) Prowse — *John Prowse naast Simon Bommeljé in 1971*

When the rugby club organized the 7-a-side tournament we introduced the rule that per team no more than 2 rugby-club-players were allowed. All in the spirit of fairness. Last but not least: Oud tegen Jong rugby. 1969 has beaten 1968. Prowse was involved with Nijenrode for 13 years back then and he told me he had never seen the first years beating the second years team. Quite a memorable achievement!

Reactie Nijenrode 1969:
De vloer van Het Condoom bestond volgens mij uit het gemalen rubber van oude autobanden. Het rubcourt-toernooi komt bij mij boven, was dat het bewuste voetbaltoernooi? De regels voor het 7-a-side toernooi waren: maximaal 2 eerste team rugbyspelers, minimaal 2 niet-leden van de rugbyclub en minimaal één eerstejaars per team van 7 spelers. En zo was het winnende team precies samengesteld!

Nog een verhaal van Willem Aartsen lezen? Ga naar All Male College.

Reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina!

A moment´s Nixon, please

In 1969 kwam de rockopera Tommy van The Who uit. St. John B. Nixon (1917 – 1996) was er als de kippen bij om ´m als lesmateriaal te gebruiken. In het language laboratory draaide hij de hele LP en besprak hij de tekst met ons. Zo gebruikte hij de actuele muziek van 1969 om zijn eigen originele draai aan het vak Engels te geven. Dat viel bij veel van ons erg in de smaak. Hij was docent Engels (1946 – 1980) en internaatshoofd (1947 – 1957).

Nixon-01 (2) Nixon was een cultuurliefhebber. Hij ging vaak naar theater Mickery in Loenersloot en vertelde ons daarover. In het boek “Remarkable Nyenrode 1946 – 2011, Remarkable 65”, een uitgave van Nyenrode Business Universiteit uit 2011, staat over hem het verhaal “A moment´s silence, please”. We nemen het vrijwel helemaal over.

“Wanted: teacher of English in a castle surrounded by water in Holland”. Het was deze advertentietekst die de toen 29-jarige St. John Nixon nieuwsgierig maakte en naar Breukelen bracht. Hij bleef er tot zijn pensionering. Hij begon als leraar Engels en werd vanaf 1947 ook internaatshoofd. Hij woonde in het Koetshuis. Over die turbulente beginjaren vertelt hij: “De eerste groep had de oorlogsjaren meegemaakt, sommige hadden Japanse interneringskampen doorstaan of in het verzet gezeten. Sommige jongens waren er lichamelijk niet goed aan toe door hun verblijf in een concentratiekamp. Maar ze waren volwassen, literair en artistiek geïnteresseerd, intelligent” (…).

Houten ophaalbrug verving stenen brug van 1860 in 1915 — *Zicht op het koetshuis, langs de ophaalbrug voor het kasteel*

Demonstratie talenpracticum in koetshuis voor bedrijfsdirecteuren — *Nixon was de koning van het talenpracticum. Hier een demonstratie voor bedrijfsdirecteuren van het eerste talenpracticum in de stal van het koetshuis.*

Nixon was populair onder vele generaties studenten. In interviews en artikelen komt hij steevast op een prettige en leuke manier naar voren. Een voorbeeld: docenten werden in de beginjaren niet geacht hun auto – als ze er al eentje hadden – op het terrein van Nyenrode te parkeren. De docent sociologie, de heer Klop, kwam op zeker moment trots een Fiat tonen. Een groep studenten zag kans de Fiat ´s nachts op het podium van het Koetshuis te plaatsen: “Klop en Habbema (rector) ontploften bijna en Nixon deed alsof…”.

Ongetwijfeld was ook prins Bernhard erg op Nixon gesteld. Nixon zelf vertelde daarover: “Prins Bernhard bezocht Nyenrode ook weleens onverwacht en wilde dan naar de bar, ook al was die soms dicht. Studenten werden dan uit bed getrommeld om de bar te bevolken en de prins gezelschap te bieden tot in de kleine uurtjes”.

1971 stuntweek-08 Nixon — *Nixon geniet bij de stuntweek 1971*

Hij zegt zelf altijd erg gelukkig te zijn geweest op Nyenrode. “Vooral het directe contact met de studenten heeft me altijd gefascineerd. Ik heb volop aan het campusleven meegedaan, In de beginjaren waren het vooral de begaafde en kleurrijke types die naar Nyenrode kwamen: jongens als Henk Hofland, Ben Brinkel (Michel van der Plas), Willem Oltmans en Gregor Frenkel Frank. Na 1950 werden er psychologische tests gedaan en werden er meer commerciële types geselecteerd. Van die VVD-jongens met blauwe blazers aan”.

Legendarisch onder de oudere generatie Nyenrodianen is zijn rubriek in Alumniblad Waar Ook Ter Wereld, de voorloper van VCV Magazine: “A moment´s Nixon, please”. In de rubriek volgt hij de carrière en belevenissen van oud-studenten. Ze sturen hem regelmatig post. De naam is een parafrase op zijn bekende verzoek: “A moment´s silence, please”.

Zo vertelt alumnus Huub Appel: “De ontbijtceremonie was een happening op zich. Op de afgesproken tijd aanwezig zijn was de opdracht, anders werd je vanaf “A moment´s silence” van tafelpreses Nixon geweigerd nog deel te nemen. Mr. Nixon moet geconstateerd hebben dat het ontbijt vaak startte met circa dertig personen en uiteindelijk eindigde met een drievoudige bezetting, die in tijgersluipgang alsnog kwamen deelnemen. Dat heeft hij vast ervaren als creativiteit en creativiteit had een hoge rangorde in zijn interesses”.

Reactie van Rob Lablans:
Yum yum Nixon was gesteld op zijn titel; het was Mr. St. John Nixon M.A. Hij had op Cambridge geen Engels maar Spaans gestudeerd. Het stopwoordje van Nixon was yum yum. Hij vertelde dat hij van allerlei studenten, waar ook ter wereld, foto´s van barretjes kreeg met de naam Yum Yum. Hij zei zelf nooit de Yum Yum in Amsterdam bezocht te hebben.

Wil je reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

De muziek van 1969

Various

Muziek geeft kleur en sfeer aan een bepaald tijdperk. Als ik aan onze tijd op Nijenrode terugdenk komt bij mij de muziek van Chicago naar boven. Het lijkt wel alsof er bij mijn bardiensten in ´t Moede Hooft altijd 25 Or 6 To 4 van Chicago gedraaid werd. Maar er kwamen ook andere Chicago-hits uit de luidsprekers: Questions 67 And 68 en I´m A Man bijvoorbeeld. Enigszins hoekige jazzachtige rockmuziek of rockachtige jazz.

Blood, sweat and tears Dergelijke muziek werd ook door Blood, Sweat & Tears gemaakt; die waren dan ook vaak in de kelderbar te horen. Met Spinning Wheel bijvoorbeeld, You´ve Made Me So Very Happy en And When I Die. Maar dat deze muziek bij mij is blijven hangen zegt waarschijnlijk meer over mij, dan over de actuele muziek van 1969. Daarom maar eens op internet gezocht naar de harde feiten. Ik kwam uit bij de Top 40 van 26 juli 1969.

Er ging een wereld voor me open. Ik verwachtte een gescande versie van een Top 40 op A4-formaat. Maar ik kwam terecht bij een digitale Top 40 met volop doorklikmogelijkheden naar audio- en video-opnamen van de nummers uit de lijst. Een waarschuwing is op z´n plaats: het is verslavend. Je bent zomaar een paar uur verder!

Shocking Blue Venus Bovenin de lijst stonden Give Peace A Chance van de Plastic Ono Band (op 1) en The Ballad Of John And Yoko van The Beatles (op 8). Die maken duidelijk dat het Beatles-tijdperk al vrijwel voorbij was. Op 2 stond I Want To Live van Aphrodite´s Child, met Demis Rousos. Op de derde plaats de Nederlandse mega-werldhit Venus van Shocking Blue met zangeres Mariska Veres. Enkele jaren geleden kwam ik er achter, dat haar lange haar een pruik was. Ik was diep teleurgesteld!

Jane Birkin Serge Gainsbourg Je-t-aime-moi-non-plus Op de plaatsen 4 tot en met 7 nog meer grote, internationale hits. Elvis met In The Ghetto, de Stones met Honky Tonk Women, Robin Gibb (van de BeeGee´s) met Saved By The Bell en Jane Birkin en Serge Gainsbourg met..… inderdaad! Bij het gezucht en gesteun van dit nummer werd het volume in de kelderbar altijd op maximaal gezet. De top 10 werd volgemaakt met A Salty Dog van Procol Harum en Blowin´ In The Wind – een Bob Dylan-compositie – van de Hollies.

Tante Nel De Specials 1969 In deze Top 40 staan 10 Nederlandse producten. Naast Venus zijn dat Where Will I Be van de Golden Earrings (toen nog met een s), Ma Belle Amie van de Tee-Set, Our Life van (Unit) Gloria en Stop The Machine, van de Rotterdamse Swinging Soul Machine. En ook enkele tenenkrommende Nederlandse producten. Gina Lollobrigida van Tony Bass, Vrijgezellen-Flat van Ria Valk, Een klomp met een zeiltje van het jeugdige zangeresje Wilma en Tante Nel van De Specials. Nog nooit van Tante Nel gehoord..? Houden zo! Herman van Veen rondt met Suzanne de Nederlandse inbreng waardig af.

Ik ben benieuwd naar jullie muzikale Nijenrode-herinneringen. Wie reageert er? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Reactie Dooitzen Lodewijk: Het Moede Hooft speelde een niet onbelangrijke rol in het campusleven. Als lid van het Suffisante Colleghie mocht ik mij ook bezighouden met de muziek. Een van de nummers die mij zijn bijgebleven is van Led Zeppelin: A whole lotta love, een van de eerste hits van wat later een grote band werd.

In de Kelderbar was de donderdagavond de drukst bezochte. Vrijdag ging men naar huis en bovendien was er diezelfde avond Bokma in de second lob. Casper Koning en ik deden die donderdagavond. Wijlen Victor Groen, toen voorzitter, maande ons tot hoge omzetten om het verlies van het vorige jaar na vermeende malversaties te compenseren.

Landhuis Doornburgh Maarssen — *De Cloese was gevestigd in landhuis Doornburgh in Maarssen*

Veel hebben we geprobeerd, maar het beste werkte het uitnodigen van Dames. In Maarssen stond een internaat (De Cloese), waar meisjes werden opgeleid tot super secretaresses. Victor had daar contact en op een donderdagavond arriveerde er een busje met Dames, die al snel de “Cloese-Poezen” werden genoemd. Een topomzet hebben we gedraaid, harde muziek, veel plezier. Om een uur of 2 ging de telefoon. Ik kon op geen enkele manier horen wie ons belde, heb daarom maar weer opgehangen. Dat heb ik geweten. De volgende dag werd ik gesommeerd om bij rector Postma te verschijnen. We waren alle grenzen te buiten gegaan en dit kon niet langer getolereerd worden… No more Cloese-Poezen!

’s Avonds maar een tequila met zout en citroen genomen om weer een beetje bij te komen. Those were the days!

De toelatingstest

Rob Lablans 1970 Vóór onze komst naar Nijenrode werden we getest. Ik herinner me het verhaal, dat globaal zo´n 40% van de kandidaten werd afgewezen. Een belangrijke test dus, die vast met enige spanning tegemoet werd gezien. Hoe ging die test in z´n werk, waar en wanneer? Ik kon me er niets van herinneren.

kroketten brood

Dus nam ik contact op met onze Man-Met-Het-IJzeren-Geheugen, Rob Lablans. Ik vroeg hem: “Herinner jij je nog iets van de toelatingstest voor Nijenrode?”. Vrijwel onmiddellijk kwam zijn antwoord: “Het was een standaard psychotechnische testbatterij, afgenomen door een particulier psychotechnisch buro in Utrecht. De test duurde een ochtend en een middag en kostte 85 gulden. Daarin zaten koffie, lunch met kroketten en thee.

De test werd tijdens de Paasvakantie, in april 1969, afgenomen en bestond uit een IQ-test, interesse test, aptitude (aanleg, geschiktheid – red.) test en vaardigheden-toetsjes. Op de testdag ontmoette ik Hylke de Nooijer in Loosdrecht, die aansluiting zocht – net als ik – op de bus van Hilversum naar Utrecht. Ook maakte ik kennis met Dooitzen Lodewijk.

Dooitzen Lodewijk 1970 Tijdens de test zaten we in examenopstelling, dus met tafeltjes achter elkaar. Aan het eind van een test werden alle papieren van achteren naar voren doorgegeven. Twee tafeltjes achter me zat een Chinese knul. Op zijn formulieren stond K. Oey en hij had bijna niks ingevuld. Ik dacht: what´s in a name?, die zien we nooit meer terug! Maar nee hoor, K. Oey kwam gewoon in september opdagen bij de International Branch! Na een tijdje kreeg je de uitslag van de test. Dat kon zijn een nader mondeling onderzoek, afgewezen of direct toegelaten. Ik werd direct toegelaten”.

Ik schreef Rob: “Ongelofelijk wat je allemaal naar boven weet te halen! Na je verhaal kwamen bij mij het adres Wittevrouwenkade in Utrecht en de naam Nederlandse Stichting voor Psychotechniek naar boven. Ik ben daar in elk geval weleens geweest en herinner mij het uitzicht op de Wittevrouwensingel”.

Tot zover de herinneringen van Rob en mij. Maar wat herinneren jullie je nog over die toelatingstest? En heb je misschien je oproep voor de test of de brief met je testresultaat bewaard? We zijn benieuwd!

Reactie van Rob Wannyn, (CT 1969):

Goed geheugen van Rob Lablans. De Wittevrouwenkade (singel?, straat?) komt ook bij mij boven. Maar of de test individueel of in een groep heeft plaatsgevonden, daar staat mij niets meer van bij. Wel dat ook ik het er zonder mondeling van af heb gebracht. Zal ook nog eens naar foto’s gaan zoeken.

Dingen die wel in mijn geheugen gegrift staan: mijn roeimaten Rob Hoebé en Jasper Stut; de stuntweek met de beginnende André van Duin; onze CT bijdrage, de door ons bij circus Tony Boltini ontvoerde topless Afrikaanse jonge dames, na motorpech van de truck op Oude Rijn ondergebracht bij de docent Zweeds in Maarssen; mijn mede Silversteyners: Philip Vaandrager (samen vooraf de tentamens analyseren op wat gevraagd zou gaan worden, dat met veel succes) en mijn kamergenoot Hans Vooijs (uit NL vertrokken?), kamer beginnen met 6 man en het jaar eindigen met zijn tweeën, natuurlijk de booooooot, omgeslagen bij het eindfeest.

Succes met de verdere aanloop naar de homecoming!

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Zoekplaatje 2

In het verhaal over sport in het lesrooster en in de introductietijd stond een groepsfoto van de introductiegroep uit 1969 van sinjeur Otto de Bont. Die foto is ons tweede zoekplaatje. Dit weten we ervan:

noib1 (2) — De introductiegroep van sinjeur Otto de Bont (rechts). Wie kent de namen?

Staand: Michel Gerth, Jan Eggen, Willem Anton Heine, Rik Eelkman Rooda, Jos van Engelen, Otto de Bont. Zittend: ? , Hans van den Doel, Peter Egge, Jaap Jansen.

We begonnen met maar liefst zes vraagtekens, dus eigenlijk wisten we niet zo veel! Inmiddels zijn er nog “maar” drie vraagtekens over, met dank aan Rob Lablans, Hans van den Doel en Manu Willems.

Reactie Hans Cox: derde van links boven is Willem Anton Heine (CT) en naast de Bont is Jos van Engelen, volgens mij voortijdig vertrokken en dus niet afgemaakt (beide zijn in foto-bijschrift verwerkt, nu nog maar één vraagteken over! – red.)

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Over deze website

Nijenrode kasteel Deze website, Nijenrode 1969, is bedoeld voor de Nijenrode-studenten die in 1969 hun studie begonnen. Dat is inmiddels zo´n 50 jaar geleden en dat is een goede reden om achterom te kijken en elkaar weer eens te ontmoeten. Elkaar ontmoeten gaan we op 3 september 2019 op Nijenrode doen. Voor het achteromkijken is deze website bedoeld. Vanaf circa 1 maart zullen hier verhalen, foto´s en filmpjes verschijnen over de tijden van weleer. Om vast in de stemming te komen voor de homecoming in september!