Met wekelijks 6 uur lichamelijke opvoeding en sport in het eerste jaar en 4 uur in het tweede jaar waren we rijk bedeeld. Maar in de beginjaren van Nijenrode werd er nóg meer aandacht aan besteed. Maar liefst 9 uur in het eerste en 7 uur in het tweede jaar. Een oud filmpje illustreert dit.
In Kwartaalbericht 38 van augustus 1968 schrijft onze toenmalige sportdocent Dr. E.H. Tan in “De lichamelijke opvoeding op het N.O.I.B.” onder meer: “De stichters van het instituut gingen uit van de stelling, dat sterke persoonlijkheden in het na-oorlogse bedrijfsleven gevraagd werden. (…) de studenten zouden zo gevormd moeten worden, dat diverse karaktertrekken, die later in het bedrijfsleven noodzakelijk werden geacht, zoals zelfvertrouwen, gehardheid, doorzettingsvermogen, overwicht etc. werden ontwikkeld. (…) Een belangrijke bijdrage in deze vorming werd verwacht van de Lichamelijke Opvoeding”.
Deze aanpak botste echter met de tradities van de Nederlandse universiteiten en hogescholen, van “een andersoortige en meestal uitsluitend cerebrale training”. Bovendien: “veranderden (…) de eisen die het bedrijfsleven ging stellen. Het bleek noodzakelijk dat de afgestudeerde Nijenrodiaan over meer en diepere kennis van diverse ken-gebieden ging beschikken”. En dat ging ten koste van het aantal uren lichamelijke opvoeding in het lesrooster.
Vanuit die traditionele gerichtheid op lichamelijke fitheid valt ook het karakter van de introductietijd op Nijenrode te verklaren. In de jaren ´60 heette dit nog het sportkamp, met tweedejaars als sportinstructeurs en een tentenkamp als onderkomen voor de af te knijpen eerstejaars. Ook in onze introductietijd speelden lichamelijke uitdagingen nog een belangrijke rol, maar was er van afknijpen en ontgroenen geen sprake meer. Wel van opvallend veel water…
De foto´s komen uit de collectie van Peter Egge.
Nijenrode 1969 