Wordt vervolgd..?

DSC04341 (2)Even terugkijken op onze homecoming van 3 september. Het positieve gevoel overheerst: maar liefst 47 deelnemers, wat ver boven het gemiddelde is. Na afloop veel waardering en complimenten voor de organisatie. Een redelijke deelnameprijs en de kosten bleven binnen het budget. Een aantrekkelijk programma, niet te vol en met genoeg ruimte om elkaar weer eens te spreken.

Groepsfoto homecoming 1969 NOIB aDSC07805 (2)

Mankeerde er dan helemaal niets aan? Natuurlijk niet. Maar die mindere puntjes werden vooral gezien door het organiserend driemanschap. We hebben er tenminste niemand over horen klagen. Wat we wel gehoord hebben is de suggestie van Lex Donia om elk jaar een “verjaardagslunch” van onze jaargang te houden; eenvoudiger en minder grootschalig opgezet dan de homecoming. Dat vinden we een interessante gedachte en die willen we nader bekijken. En dan misschien toch weer een grootschalige homecoming over een aantal jaren? Tien jaar is wel erg lang, over vijf jaar dan maar? Ook daarover gaat nagedacht worden. Heb je ideeën? Geef ze door aan onze jaarvertegenwoordiger Erik Hemmes.

Homecoming 1969 NOIB 2019 3We hebben ook nog een sfeerimpressie gemaakt van onze homecoming. Een serie foto´s om nog even nostalgisch terug te blikken. Veel plezier ermee!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wil je reageren? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Reactie Hans van den Doel: Geweldig! Superbedankt.

Reactie Eric Poelmann: Wat een leuke happening moet dit geweest zijn. Jammer dat ik er niet bij kon zijn.

Reactie Willem Aartsen: Nogmaals dank voor de uitstekende organisatie van de reünie. Ik heb goede herinneringen aan de dag. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik ervoor van de Verenigde Staten naar Nederland moest reizen. De website was ook uitstekend verzorgd en zorgde ervoor dat ik eigenlijk al een jaar voor de dag van de reünie ervoor warm liep.

Reactie Marko Vos: Bedankt voor het verslag. Het zag er heel geanimeerd uit! Jammer dat ik er niet bij kon zijn natuurlijk!

Reactie Lex Donia: Bedankt, mannen! Tot gauw.

 

Veel gebeurd, maar ook weer niet

Door Theo Widdershoven

In een e-mail naar Erik Hemmes maakte onze jaargenoot Theo Widdershoven duidelijk, waarom hij niet bij onze homecoming aanwezig zou zijn. Het werd een verhaal met een onnavolgbare mix van persoonlijk nieuws, meningen, observaties, herinneringen en plannen. Zoals we Theo kennen dus.

WIN_20190823_11_06_10_Pro
Theo Widdershoven in 2019

Long time no See, veel gebeurd, maar ook weer niet, tenminste niet zodanig dat het opvallend is en/of anders dan wat jullie zelf hebben meegemaakt. Studie, werk, gezin, scheiding, nieuwe relatie, pensioen. Dat laatste officieel wel, maar intentioneel niet. Sinds mijn pensioen, nu 5 jaar geleden, werk ik namelijk fulltime, maar onbezoldigd in het grafisch ontwerpbureau van mijn partner en lief. Ik schrijf corporate story’s, websites en aanbestedingsstukken.

En dat is ook een reden dat ik niet naar de reünie kom. Ik zit namelijk midden in een pitch voor het opstellen van een jaarverslag. Dat komt overigens ook wel goed uit, want – ik wind er geen doekjes om – eerlijk gezegd, houd ik ook niet zo van reünies. Net zomin als van (uitgebreide) borrels, diners, recepties en dergelijke. Of van Facebook, Instagram of LinkedIn. Allemaal net iets te massaal en oncontroleerbaar. Ik voel me het prettigst in het directe contact. En moet het op afstand, dan via e-mail. Dan heb ik tijd om mijn gedachten te formuleren, of mijn antwoord zo nodig te corrigeren. En dan mag het ook over koetjes en kalfjes gaan,

Goyer Golf en Country Club
Golfclub De Goyer

Zo heb ik genoten van het contact vele jaren geleden, toen ik door Erik Hemmes bij hem thuis werd ontvangen en we daarna heerlijk geluncht hebben op de Hilversumse (of was het Gooische?) golfclub. En zo heb ik ook genoten van de inkijkjes en terugblikken via de website die Tom Visser speciaal voor de reünie heeft gemaakt.

1970 Loghboeck 69-70Ik ben ook weer eens in de beide jaarboeken van 1969 en 1970 gedoken. Wat me daarbij vooral opviel was hoe ons jaar ongelooflijk goed past bij waar het nu legendarische festival Woodstock sindsdien voor staat. De bevrijding van het individu van autoriteit en (onnodige) regels en keurslijf. In ons jaarboek zie je deze ‘Umwertung’ letterlijk terug in woord en beeld. Leg het maar eens naast de jaarboekjes van eerdere Nijenrode jaren.

1971 Loghboeck 70-71Postma was er minder blij mee, getuige zijn beide voorwoorden uit die tijd. 1969 was sowieso een bijzonder jaar: de eerste man op de maan. Dat maakte ik zelf mee in een huiskamer in Washington, aan het eind van mijn highschooljaar (1968-1969) in Lompoc (Santa Barbara regio), California. En ook dat ‘jaar’ (het seniorjaar van Lompoc Highschool) houdt dezer dagen een reünie met diner en dans.

Een van mijn ‘maatjes’ van toen heeft mij onlangs via mijn laatste werkgever Staatsbosbeheer weten te traceren. Sindsdien heb ik met een aantal van hen weer contact. Onder meer met de jongen (nu ook 69!) bij wie ik toen in huis woonde. Hij is nu een gerespecteerd advocaat, met een eigen kantoor met 60 medewerkers, een vrouw, zes kinderen en 19 kleinkinderen (hij is Mormoon, vandaar). Met mijn 2 kinderen steek ik daar nogal bleekjes bij af. Als alles goed gaat, ga ik hem en andere highschool maatjes van toen volgend jaar weer eens zien. Ik ben namelijk van plan om dan enkele weken naar de Westkust te gaan, dus ook naar Oregon (waar ik nog een BBA en MA in Journalism heb gehaald) en misschien Washington State.

Heineken biertjeEn mocht ik een van jullie, Nijenrodianen uit 1969, 1970, 1971 tegen het lijf lopen: altijd leuk voor een koffie, glas wijn of biertje. Het is me al eerder overkomen. En houd de website gerust in de lucht, Tom. Ik wens jullie uiteraard een leuke reünie!

Een hartelijke groet van Theo Widdershoven.

Reageren? Graag via Contact in het menu bovenaan de pagina.

Reactie Willem Aartsen: Theo, als je dan volgend jaar naar de West Coast van de USA komt, ben je van harte welkom bij mij op bezoek te komen.

Hoe zouden ze eruit zien?

Dick van RoozendaalMet het naderen van onze homecoming op dinsdag 3 september a.s. ga je je afvragen of je je oude jaargenoten nog wel zult herkennen. De vraag “hoe zouden ze eruit zien?” komt onontkoombaar naar boven. Dankzij vooral de vele foto´s van Erik Hemmes valt er voor de meesten van ons een aardig actueel antwoord op die vraag te geven. “Actueel” is dan niet ouder dan een jaar of 10. En dat is toch al een heel stuk beter dan een halve eeuw oud.

Hans van den DoelMaar voor sommigen lukte het echt niet om min of meer actuele foto´s te vinden. In die gevallen hebben we hun oude Loghboeck-foto gebruikt. En als zelfs die ontbrak, is er geen foto opgenomen. Kijk maar of je je eigen foto kan vinden en ´m actueel genoeg vindt. Zo niet: stuur een recente foto naar ddi@live.nl.

Reageren? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Onze eerste reünies

In 1992 volgde Erik Hemmes Ed van der Vorst op als jaarvertegenwoordiger van jaargang 1969. Het was 21 jaar na ons vertrek van Nijenrode en Erik vond het hoog tijd worden voor een reünie: de eerste. Die vond plaats in Hilversum, bij hem thuis.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De tweede reünie liet minder lang op zich wachten: vier jaar slechts. Plaats van handeling was opnieuw ´t Gooi. In Laren kwamen we in 1996 bijeen, thuis bij Peter Pietersen. Van beide reünies zijn foto´s gemaakt. Die zijn hier te zien, 11 van de eerste en 18 van de tweede reünie. Compleet met Eriks bijschriften.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Reageren? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Dolle Mina op Nijenrode

De feministische actiegroep Dolle Mina kwam voor het eerst in actie op 23 januari 1970. Het “mannenbolwerk” Nijenrode was het doel. De eis was dat er ook meisjes tot de opleiding toegelaten moesten worden. Ik was erbij, die dag. Maar na bijna vijftig jaar zijn de herinneringen niet meer haarscherp. Wat denk ik nog te weten? En wat herinneren jaargenoten zich?

1970-01-23 Dolle Mina op bezoek

1970-01-24 Trw De Dolle Mina wil harde acties voeren-02 foto
Trouw, 24 januari 1970

We zaten bij elkaar in de aula, in het kasteel. Er werd een belangrijk onderwerp besproken. Ging het over de komende introductietijd? Of over democratisering? Of toch over de toekomst van Nijenrode binnen het wetenschappelijk onderwijs? In elk geval ontstond er rumoer achterin de zaal. Op de trap naar de aula waren Dolle Mina´s in gesprek met enkele Nijenrodianen en stoorden zo de bespreking in de aula. Het gesprek op de trap ontspoorde en dat leidde tot rumoer en geduw.

Wat ik er verder van weet is niet uit eigen waarneming. De dames en heren van Dolle Mina waren uit op media-aandacht en hoe krijg je die beter dan door een flinke rel? Maar toen duidelijk werd, dat het besluit om meisjes tot Nijenrode toe te laten al genomen was, was de angel uit hun actie. Om toch spectaculaire beelden aan de meegekomen fotografen en de Brandpunt-televisieploeg te kunnen bieden werd er met witkalk gegooid, waarna de Mina´s met enige drang uit het kasteel verwijderd werden. Zonder gebroken armen of benen en zonder een druppel bloed, anders zouden daar wel camerabeelden van gemaakt zijn.

dolle mina korsetverbrandingHet was dus een geconstrueerd non-event: fake news! Het ging vooral om de beeldvorming over de een maand eerder – door Michel Korzec, een man! – opgerichte Dolle Mina´s. Dat meisjes tot Nijenrode toegelaten moesten worden was op 23 januari 1970 bijzaak. En daarbij mocht de waarheid best een beetje “aangepast” worden. In de pers werden tenminste onzin-termen gebruikt als bezetting, bestorming en geweld. Nog diezelfde dag vond – op aandrang van Brandpunt – de tweede actie van Dolle Mina plaats. In Amsterdam werd een korset verbrand bij het standbeeld van Wilhelmina Drucker. En ook daarbij waren weer camera´s aanwezig. Voor de beeldvorming…

thWat herinneren onze jaargenoten zich? Niet veel, lijkt het. Alleen Rob Lablans reageerde als volgt: “Ze wilden de bar bestormen maar werden tegengehouden door de barcommissie. Van den Meerendonk (voorzitter barcommissie – red.) sprak toen de historische woorden: jullie baas in eigen buik, wij baas in onze bar. En nu ophoepelen s.v.p!”.

Veertig jaar na de Dolle Mina-actie verscheen in VCV Magazine 241 een uitgebreid artikel hierover, zie: VCV Magazine Dolle Mina’s(mei 2010 – nr 241). Het is een mooi verhaal. Aan het woord komen enkele getuigen, namelijk Peter van Breda en Rom Bult, beiden van jaargang 1968, en onze jaargenoot Erik Hemmes.

1970 Loghboeck 69-70In het Loghboeck 69/70 staat een verhaal “Dolle Mina contra Nijenrode”. Daaruit blijkt, dat de dames aan de studenten en ook aan de docentenraad hun wens kenbaar konden maken. “De docentenraad stelde vervolgens de directie van Dolle Mina´s wens op de hoogte. Dat hoefde eigenlijk niet, want al enige tijd praat men er over ook meisjes tot Nijenrode toe te laten”. In het artikel in VCV Magazine komt ook de merkwaardige rol van Peter Lamaker (jaargang 1968) aan de orde. Het verhaal sluit als volgt af: “In elk geval opende Nyenrode in 1972 de poort voor vrouwen. En ze zijn niet meer weg te denken”. Waarvan akte.

DSC01824 Paul Tiemessen
Paul Tiemessen in 2018

Reactie van Paul Tiemessen:

Op vrijdagmorgen 23 januari 1970 werd ik van mijn kamer gehaald. De Dolle Mina’s waren op het kasteelplein verschenen. Als voorzitter van de Heeren V heb ik ze verwelkomd en uitgenodigd voor overleg in de aula. Toen bleek waar zij voor kwamen. Nijenrode toegankelijk maken voor meisjes. Wij konden ze duidelijk maken dat dat besluit al genomen was, maar dat er o.a. sanitaire aanpassingen moesten komen.

Toen bleek dat met name de mannelijke demonstranten toch wat meer rel wilden schoppen. Toevallig was er een aantal leden van de RCN aanwezig, die met enig aandringen in het trappenhuis de demonstranten konden verwijderen. Uiteindelijk echter niet zonder dat ze met kalk de brug te besmeurden. Daar konden dan de gewenste foto’s worden gemaakt, die een dag later in een aantal kranten verschenen. In een krant met de vermelding dat de Dolle Mina’s het mannenbolwerk Nijenrode hadden bestormd. Een andere krant noemde Nijenrode een diplomatenschool. Dus ook toen al fake-news.

Later hebben de dames ons in Amsterdam uitgenodigd. Ze hebben ons hun excuses en een biertje aangeboden. In dank aanvaard! Hun missie was geslaagd.

Reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan de pagina.