All Male College

IMG_6487 Willem Aartsen — *Willem Aartsen in 2016*

Willem Aartsen begrijpt ´t: als je zelf met een aardig verhaal komt heb je grote kans dat ´t geplaatst wordt. Hij schreef “this is another contribution for our 50th Anniversary Reunion web site: see if you like it. It is an opinion piece. Some of it is tongue and cheek. Edit and add to it if you like”.

oranje leeuwinnen I could not have been prouder to see the Dutch Lionesses with their 2nd place finish during the World Cup Soccer this last Sunday. They lost the final match against team USA, my new Nation. You may guess twice who I was rooting for. The girls showed what determination and sacrifice can achieve, while exhibiting much joy and camaraderie in the process. The girls put the final dagger to what remained of my last male chauvinism in one fell swoop.

Which brings me to the subject of my opinion piece. I have been talking to friends and family members about attending the 50th Anniversary of my year at Nijenrode University. This invites the question: “What College did you attend?”. I explain that I attended an “All Male” International Business College, which was located on the grounds of a Medieval Castle with a moat and a draw bridge.

nijenrode kasteel slotgracht Of course that description conjures up images of a rather archaic and elitist institution. An image not unlike that of Harry Potter. Seeing the damage I have caused to myself, I rush to add: This was 50 years ago and the College went co-educational the year after I graduated. But nevertheless I put some of the seeds of self doubt in my own mind. In all honesty those 2 years at Nijenrode were the best years of my life.

1971-03-13 rugby HEC-RCN in Parijs-06 — *Bob Schwartz en Willem Aartsen rugbyen voor Nijenrode in 1971*

Yes. The school was all male and let’s be honest, we were all in our late 10’s or early 20’s and the campus was an incubator of male testosterone. We were in our prime. We lived in small quarters – 4 guys to a room of no more than 400 sq. ft. I cannot imagine having to share that room with female students. No wonder then, that during the weekends most students flew the coup to be with their girls friends or pursue other male exploits.

So what made those years at Nijenrode so special? Part of it was male bonding and part of it was the stage in our lives. We were breaking away from our traditional roots and growing into young adults, while learning about Marketing and International Business. The campus forced us to live together and form our own exclusive Society with Heeren V, Campusraad etc. thus finding out how we fit into this brotherhood.

Still this “All Male College” would be a hard sell in today’s Society. Male Chauvinism and Misogyny are not really looked upon as virtues. So, we were privileged to have lived those 2 years in male seclusion. I certainly found out a lot about myself and left this College with much more self confidence than I entered it.

oranje leeuwinnen-02 Now; Could we not have accomplished the same result with women participating on this Campus provided we could find secure housing for them away from us predators and Alpha males? Certainly!! I would have to admit that the years probably would have been as enriching and it would have taught us to appreciate and respect women in business more than just seeing them as the object of our lust. We still had to learn how to deal with women in Business after we graduated. To that aspect of my life I received “home schooling” by Kathy my wife of 45 years.

But that being said: “It is what it is!!” Or rather: “It was what it was.” We were not politically correct, but we had the time of our lives. We don’t need to make any excuses for having had a fun learning experience while we were at Nijenrode those 2 years. For now: Let’s celebrate our Lady Lionesses 2nd place finish at the World Soccer tournament.

Reactie Erik Hemmes: Mooi verhaal over onze insteek in 1969 op Nijenrode. Reëel en overdacht geschreven. Herkenbaar. Dank Willem!

Ben je ´t eens met Willem? Of kijk je er heel anders tegenaan? Laat het weten en stuur je reactie via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Reacties op Zoekplaatje 3

Van bezoekers van de website kregen we de volgende reacties, beide op Zoekplaatje 3, de statiefoto van de Nijenrode-hockeyers. Michel Peekel denkt op de positie rechts onderaan (de op een na laatste) Gerard Morsinkhof te herkennen, maar is daar niet helemaal zeker van. Peter van Vugt (jaargang 1970) herkent staand, 6e links: Daan Vermeer, staand, 2e rechts: Doris Knegtel en zittend, 2e rechts: Jack Spoorenberg. Die laatste is dezelfde, waarin Michel Gerard Morsinkhof herkent. En dat kan natuurlijk niet allebei kloppen.

Reactie Erik Hemmes: Zittend rechts, de laatste 2. Hier zit Gerard Morsinkhof zeker niet bij.

Reactie Hans Cox: Op zoekplaatje 3, hockeyteam, ken ik de twee rechtsbuiten onderste rij. Op de hoek is mijn kamergenoot CT-er Ruud Renders en naast hem Jack Spoorenberg (onlangs overleden).

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Hoogtepunten

V 1971-07-02 Diploma uitreiking-01 uitnodiging (2) rijdag 2 juli 1971 was een hoogtepunt in ons Nijenrode-bestaan: we gingen met z´n allen naar de kerk. Niet uit religieuze overwegingen, maar omdat we onze diploma´s in ontvangst gingen nemen. En dat was toch het grote doel waar we twee jaar lang naartoe hadden gewerkt.

1971-07-02 Diploma uitreiking-01 uitnodiging (3) Vreemd is, dat er over die diploma-uitreiking niets vermeld staat in de uitnodiging. Het gaat over de afsluiting van het 25ste studiejaar, de diverse sprekers en wat ze te vertellen hebben, dat er een medaille uitgereikt zal worden en dat er een lunch zal zijn. Merkwaardig.

Ik herinner me vaag, dat we allen individueel ons diploma in ontvangst namen, vergezeld van een handdruk en voor sommigen een kort persoonlijk woord van Postma. Het was een dag van voldoening omdat het uiteindelijk toch gelukt was. Onze totaalscores waren 2,0 of hoger, er waren niet te veel onvoldoendes, ze waren keurig gespreid over de verschillende vakgroepen en de goede scores bij de overige vakken in die vakgroepen boden genoeg compensatie voor de onvoldoendes. Voor mij persoonlijk was er ook nog de prettige verrassing, dat de NCD-marketingprijs mij was toegevallen.

1971-07-02 Diploma uitreiking-04 Leon Verschueren Rob Bos — *Felicitaties van z´n moeder voor Rob Bos met z´n net ontvangen Nijenrode-diploma*

Behalve voldoening herinner ik me ook een zekere weemoed. Er was immers een einde gekomen aan een periode van twee jaar, waarin we met onze jaargenoten intensief hadden geleefd, gestudeerd, gesport en gefeest op de campus van Nijenrode. Hierbij foto´s van deze dag uit de collectie van Erik Hemmes. Voor velen van ons zijn dit vast onbekende, “nieuwe” foto´s. Er moeten er die dag nog veel meer gemaakt zijn door onze familieleden en vrienden. Wie stelt die foto´s beschikbaar?

Deze slideshow vereist JavaScript.

De diploma uitreiking was het hoogtepunt van de dag vanuit onze studentenoptiek. Ook voor rector Postma was 2 juli 1971 een hoogtepunt. De dagen voor de diploma uitrekening waren voor hem buitengewoon opwindend geweest. Hij beschrijft dat in zijn bijdrage “Vooruit dan maar”, in het boekje “Nijenrode, de ontwikkeling van een toekomst, Een terugblik op de eerste veertig jaar, en een terreinverkenning voor het komende decennium”, uitgegeven in 1986 door Nijenrode, Universiteit voor bedrijfskunde. Hier enkele fragmenten uit zijn verhaal.

Rector Postma foto — *Rector Dr. E.B.J. Postma*

Inmiddels was het bijna juni geworden en de situatie op Nijenrode was explosief. In het docentencorps was een groeiende groep van mening, dat we eieren voor ons geld moesten kiezen, en aansluiting dienden te zoeken bij de Rijksuniversiteit Utrecht. Er waren zelfs een paar regelrechte rellen. Door het ontslag van een van de docenten werd de situatie nog verder op de spits gedreven. Uiteindelijk had ik een motie van wantrouwen aan mijn broek van driekwart van het onderwijzend personeel en tweederde van de studenten. Ik moet erbij zeggen dat daar een motie van vèrtrouwen van het niet wetenschappelijk personeel tegenover stond. De spanning bij iedereen was wel begrijpelijk: we mòesten aansluiting krijgen bij het wetenschappelijk onderwijs, anders konden we de aanmelding van nieuwe studenten wel vergeten. Maar ik wist heel zeker dat we juist op dat moment niet moesten buigen voor een compromis, dat het alles of niets zou worden (…).

Witteveen,_H.J._-_SFA003000443 — Minister Witteveen

Op woensdag 30 juni 1971, om kwart voor twaalf ´s middags, ging de telefoon. Van Wolferen (Mr. M.D. van Wolferen, secretaris-generaal van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen – red.). Hij vertelde dat hij net gesproken had met Witteveen, die toen minister van Financiën was. Wat Onderwijs betrof was alles eigenlijk rond, alleen Witteveen zou nog moeten beslissen of onze toelating ook financieel te verantwoorden was. Van Wolferen had tegenover Witteveen gesteld dat nu eindelijk de knoop moest worden doorgehakt, omdat er geen tijd was voor verder uitstel. Even had Witteveen wat nadenkend gekeken, om daarna te verzuchten: “Vooruit dan maar!”(…).

Die donderdag heb ik stilletjes genoten. Vrijdagochtend ging ik naar de kerk te Breukelen, waar het studiejaar officieel zou worden afgesloten. Voor de deur werden vlugschriften uitgereikt. Enkele docenten droegen uit protest knalrode sokken onder de broek van hun jacquet. Een deel van de staf stond klaar om ostentatief te vertrekken zodra zich een gelegenheid aan zou dienen. De spanning was om te snijden. En ik stond daar, om te vertellen dat de kogel door de kerk was! Nijenrode werd een instelling voor Wetenschappelijk Onderwijs! Na vijfentwintig jaar vechten hadden we gewonnen! Ik denk dat het wel een kwartier geduurd heeft voor de spanning brak en iedereen goed besefte wat het betekende. Het was een van de belangrijkste beslissingen in de geschiedenis van Nijenrode, die zou doorwerken op zijn alumni, maar ook op de bestuurscolleges en de medewerkers. Het was ook een prachtig moment voor mijn vrouw en mij persoonlijk. Terugblikkend op de lange, moeizame voorgeschiedenis van die beslissing dacht ik toen, met een gevoel van grote dankbaarheid: “En Toch…”.

noib22 (2)

Dubbelzijdig plakband

dubbelzijdig plakband tesa Erik Hemmes is het dubbelzijdig plakband van ons Nijenrode-jaar. Hij houdt de boel bij elkaar. Dat geldt niet alleen voor de jaargang 1969. Ook de voormalige bewoners van de kamer in het Plesman paviljoen, waar Erik met Kees Schoute, Henk Mulder, Wim Smit en Tom Visser tijdens zijn tweede Nijenrode-jaar woonde, hebben nog geregeld contact met elkaar. Dankzij Erik.

1971 groepsfoto kamer Plesman D5 — *Van boven af, de kamergenoten Henk Mulder, Kees Schoute, Tom Visser, Wim Smit en Erik Hemmes in 1970*

Sinds 1992, dus al zo´n 27 jaar, is Erik Hemmes de jaarvertegenwoordiger bij de VCV van de Nijenrodianen die in 1969 met hun studie zijn begonnen. Hij volgde Ed van der Vorst op, die het vóór Erik deed. In 1970 stelde Ed zich kandidaat voor de Heeren Vijf en maakte Erik deel uit van zijn verkiezingsteam. En met succes. Ed werd gekozen als commissaris in de Heeren Vijf.

Het contact bleef ook na Nijenrode bestaan. Erik is nooit gekozen als jaarvertegenwoordiger, of – anders geformuleerd – met algemene stemmen, bij gebrek aan tegenkandidaten. Ed bleef overigens beschikbaar als de plaatsvervanger van Erik. Kort nadat hij jaarvertegenwoordiger werd, in 1992, organiseerde Erik de eerste homecoming van de 1969-Nijenrodianen bij hem thuis, in Hilversum. Daarna zijn er nog verschillende gevolgd.

De VCV kent een hoofdbestuur en een raad van afgevaardigden, waarvan de jaarvertegenwoordigers deel uitmaken. De raad van afgevaardigden kent ook weer een bestuur én een kascontrolecommissie, waarvan Erik geruime tijd de voorzitter was. Deze commissie controleert de financiën van het hoofdbestuur. Tijdens Erik´s voorzitterschap zijn er enkele lastige financiële noten gekraakt.

DSC01861-1800 (2) — *Golfende jaargenoten in juni 2006: Vincent Knoops, Maurits van Uhm, André Kofman, Paul Tiemessen, Dooitzen Lodewijk, Erik Hemmes, Simon Bommeljé en Kees Schoute.*

Wat doet een jaarvertegenwoordiger zoal? Erik noemt achtereenvolgens het zijn van de contactpersoon naar de VCV-leden, het organiseren van homecomings, het onderhouden van contacten met de achterban (weten wat daar leeft) en het communiceren van ontwikkelingen op Neyenrode naar diezelfde achterban. Een bijzondere plaats neemt het golftoernooi van de jaargang 1969 in. Sinds 2005 komen elk jaar zo´n 12 tot 15 jaargenoten op wisselende locaties bij elkaar om een balletje te slaan. Alles bij elkaar kost het Erik ongeveer een week per jaar om deze taken uit te voeren.

IMG_1738 (2) Vooral de contacten met de jaargenoten vindt Erik stimulerend aan de functie van jaarvertegenwoordiger. Hij heeft vaak leuke gesprekken met hen, die soms zelfs ook zakelijk interessant zijn. Het leverde hem enkele opdrachten op. Dat is niet het doel, maar het gebeurde wel. Dankzij zijn deelname aan de vergaderingen van de raad van afgevaardigden blijft Erik in contact met de collega-jaarvertegenwoordigers. In de loop van de jaren is hij een eminence grise geworden, naar wie goed geluisterd wordt.

Naar Parijs, maart 1971

In maart 1971 gingen de Nijenrode-rugbyers en volleyballers naar Parijs. Er werd gespeeld tegen de École des Hautes Études Commerciales. Het geheel duurde vier dagen. Waarschijnlijk op vrijdag de 12e met de bus naar Parijs, zaterdag en zondag spelen, feesten en Parijs zien en maandag weer terug.

1971 mei Rugbyclub Nijenrode Parijs — **Staand:** Ad Maaswinkel, Jan van der Loo, Willem Aartsen, Ronald Okker, Ted Arrowood, Guus van Lanschot, Ned Rawn, Bob Huhta, Frans Hazelhof, Eddy Brokaar, Simon Bommeljé, Tom Visser, John Prowse. **Geknield:** Jan Postma, Rob Coutinho, Bob Schwartz, Ed van Breen, Nol Nijhof, Ray Bell, Rob Bos, Wout de Lange. **Liggend:** Kees Hooy.

De rugbyers verloren met 12-8. “De eerste helft was duidelijk in ons voordeel” staat er in het verslag in het Loghboeck 70/71, “in de tweede helft verloren we echter de greep op het spel van onze tegenstander en verloren we de wedstrijd”. De volleyballers melden slechts dat ze er vier dagen te gast zijn geweest, “hetgeen bijzonder geslaagd was”. Die zullen dus ook wel niet gewonnen hebben…

Hieronder enkele foto´s. Van de volleyballers is alleen Jaap Hubregtse met zekerheid herkend. Wie helpt ons aan de andere namen?

Reactie Hans Cox: ik denk op volleybalfoto Parijs ook GK Brouwer aan het net te herkennen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

“Thuis”, op je eigen kamer

Henk Mulder Tom Visser Pieter Moes Jan-Willem Smeulers — *Henk Mulder, Tom Visser, Pieter Moes en Jan Willem Smeulers op Plesman D5*

“Thuis” was op Nijenrode toch vooral je eigen kamer. Daarbij moet “eigen” niet al te letterlijk worden genomen. En “kamer” trouwens ook niet. In het Plesmanpaviljoen kon het aantal bewoners van een kamer tot wel 6 personen oplopen. Daarbij bestond die “kamer” dan wel uit twee slaapkamertjes aan de ene, en een gemeenschappelijke zit-/studeerkamer aan de andere kant van de gang. In het Koetshuis, het Bolkestein- en het Rijkenspaviljoen zat je met zo´n drie tot vier studenten op een kamer. En hoe dat op Silversteyn zat – in het verre buitenland, helemaal aan de overkant van de Vecht – weet ik eigenlijk niet.

noib9 (2) — *Marko Vos en Frits Cancrinus op Bolkestein B8, in zeer nette toestand, vandaar de foto*.

Het gezamenlijk kamerbewonen maakte deel uit van de Nijenrode-filosofie, waarbij studenten met heel verschillende achtergronden leerden met elkaar om te gaan, als voorbereiding op de praktijk in hun toekomstige beroep. Die gedachte werd niet alleen concreet gemaakt in de bezetting van de kamers, maar ook in de samenstelling van de studiegroepen en de vele sportclubs, jaarclubs, collegies, commissies en verenigingen op Nijenrode, kortom: in het leven op de campus. Daaraan actief meedoen werd gestimuleerd en wie zich eraan onttrok – als dat al mogelijk was – was een grijze muis.

1970-1971 Kees Schoute Tom Visser — *Kees Schoute en Tom Visser op Plesman D5*

Ook de eigen kamer had hierin een rol. Niet alleen leerden de bewoners van die kamer elkaar goed kennen, maar er werden ook anderen ontvangen, gesprekken gevoerd, sigaretten gerookt en borrels gedronken. Met studie had dat meestal niet zo veel te maken, met vorming des te meer. In de examentijd werd er een plek gezocht om rustig te kunnen studeren. Dat was lang niet altijd de eigen kamer, al was het maar omdat die al door kamergenoten bezet was. Er werd dan uitgeweken naar bijvoorbeeld de bibliotheek, een leslokaal of een ruimte in het kasteel, soms tot diep in de nacht.

Hierbij een aantal foto´s van Nijenrodekamers uit de periode 1969 – 1971. Heb je zelf ook dergelijke foto´s? Stuur ze in!

Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het Condoom, voetballers en rugbyers

Willem Aartsen heeft dagelijks te maken met de gevolgen van zijn Nijenrodetijd. Hij ging studeren in Oregon en woont daar nog steeds met zijn Amerikaanse vrouw. Hij schreef het volgende:

Today I took Kathy out for dinner. Across the street from the restaurant I noticed a large “balloon” sportshall. This immediately triggered my memory to the balloon hall at Nijenrode – popularly called “Het Condoom”. I do not know if the old Condoom hall is still standing on the ground at Nijenrode. I doubt it!! It was a “sweat shop” and probably not very energy efficient.

condoom (2) It reminded me of the soccer tournament we played in Het Condoom at Nijenrode in 1970. The Rugby Club represented by Rob Bos, Simon Bommeljé, Eddie Brokaar, Frans Hazelhoff and myself reached the finals. In the finals we played against a “voetbal technisch” superior team from Plesman represented by Rob Ruitenbeek, Dick van Roozendaal, Thijs Craenmehr and ??? (Help me out here).

Although the team from Plesman consisted of “voetbal technisch” superior soccer players, the Rugby team played a physical game and ended up winning by tackling harder and outmussling the Plesman team. Attached you will find a photo of the similar Condoom sportshall I saw today. Now my memory may need some refreshing with regards to the details of the tournament and the final match. I welcome any comments or critique.

Rob Bos reageerde, ook in het Engels:
If I may add a comment, those sissi’s Willem mentioned, the non-rugby-oriented soccer specialists, did the following. They first selected the best players for themselves and organized that team for the following reason. They wanted to be mentioned in the alumni book, therefore making sure beforehand they would be the champions of the tournament. And then they organized the tournament.

One element just was sort of beyond their control. Theo Widdershoven claimed to be the referee for at least the final match. The rest is history. We played it fair but with a well limited touch. And it speaks for itself we – rugby educated – supported each other better, corrected our own individual mistakes if still possible, better, were fitter compared to soccer players and or field hockey players. A rugger rather dies of exhaustion than loose. All the ingredients which are a bare necessity for a succesfull team. Prowse – if I remember well – came to watch and of course liked what he saw happening.

1971 Nijenrode sevens — *Het winnende 7-a-side team. Geknield Rob Bos. Verder Boudewijn Kornmann, Jan Postma, Tom Visser, Dirk Jonker, Jaap van Voorden en Leo Koot.*

1971-03-13 rugby HEC-RCN in Parijs-01 (2) Prowse — *John Prowse naast Simon Bommeljé in 1971*

When the rugby club organized the 7-a-side tournament we introduced the rule that per team no more than 2 rugby-club-players were allowed. All in the spirit of fairness. Last but not least: Oud tegen Jong rugby. 1969 has beaten 1968. Prowse was involved with Nijenrode for 13 years back then and he told me he had never seen the first years beating the second years team. Quite a memorable achievement!

Reactie Nijenrode 1969:
De vloer van Het Condoom bestond volgens mij uit het gemalen rubber van oude autobanden. Het rubcourt-toernooi komt bij mij boven, was dat het bewuste voetbaltoernooi? De regels voor het 7-a-side toernooi waren: maximaal 2 eerste team rugbyspelers, minimaal 2 niet-leden van de rugbyclub en minimaal één eerstejaars per team van 7 spelers. En zo was het winnende team precies samengesteld!

Nog een verhaal van Willem Aartsen lezen? Ga naar All Male College.

Reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina!

Dolle Mina op Nijenrode

De feministische actiegroep Dolle Mina kwam voor het eerst in actie op 23 januari 1970. Het “mannenbolwerk” Nijenrode was het doel. De eis was dat er ook meisjes tot de opleiding toegelaten moesten worden. Ik was erbij, die dag. Maar na bijna vijftig jaar zijn de herinneringen niet meer haarscherp. Wat denk ik nog te weten? En wat herinneren jaargenoten zich?

1970-01-23 Dolle Mina op bezoek

1970-01-24 Trw De Dolle Mina wil harde acties voeren-02 foto — *Trouw, 24 januari 1970*

We zaten bij elkaar in de aula, in het kasteel. Er werd een belangrijk onderwerp besproken. Ging het over de komende introductietijd? Of over democratisering? Of toch over de toekomst van Nijenrode binnen het wetenschappelijk onderwijs? In elk geval ontstond er rumoer achterin de zaal. Op de trap naar de aula waren Dolle Mina´s in gesprek met enkele Nijenrodianen en stoorden zo de bespreking in de aula. Het gesprek op de trap ontspoorde en dat leidde tot rumoer en geduw.

Wat ik er verder van weet is niet uit eigen waarneming. De dames en heren van Dolle Mina waren uit op media-aandacht en hoe krijg je die beter dan door een flinke rel? Maar toen duidelijk werd, dat het besluit om meisjes tot Nijenrode toe te laten al genomen was, was de angel uit hun actie. Om toch spectaculaire beelden aan de meegekomen fotografen en de Brandpunt-televisieploeg te kunnen bieden werd er met witkalk gegooid, waarna de Mina´s met enige drang uit het kasteel verwijderd werden. Zonder gebroken armen of benen en zonder een druppel bloed, anders zouden daar wel camerabeelden van gemaakt zijn.

dolle mina korsetverbranding Het was dus een geconstrueerd non-event: fake news! Het ging vooral om de beeldvorming over de een maand eerder – door Michel Korzec, een man! – opgerichte Dolle Mina´s. Dat meisjes tot Nijenrode toegelaten moesten worden was op 23 januari 1970 bijzaak. En daarbij mocht de waarheid best een beetje “aangepast” worden. In de pers werden tenminste onzin-termen gebruikt als bezetting, bestorming en geweld. Nog diezelfde dag vond – op aandrang van Brandpunt – de tweede actie van Dolle Mina plaats. In Amsterdam werd een korset verbrand bij het standbeeld van Wilhelmina Drucker. En ook daarbij waren weer camera´s aanwezig. Voor de beeldvorming…

Wat herinneren onze jaargenoten zich? Niet veel, lijkt het. Alleen Rob Lablans reageerde als volgt: “Ze wilden de bar bestormen maar werden tegengehouden door de barcommissie. Van den Meerendonk (voorzitter barcommissie – red.) sprak toen de historische woorden: jullie baas in eigen buik, wij baas in onze bar. En nu ophoepelen s.v.p!”.

Veertig jaar na de Dolle Mina-actie verscheen in VCV Magazine 241 een uitgebreid artikel hierover, zie: VCV Magazine Dolle Mina’s(mei 2010 – nr 241). Het is een mooi verhaal. Aan het woord komen enkele getuigen, namelijk Peter van Breda en Rom Bult, beiden van jaargang 1968, en onze jaargenoot Erik Hemmes.

1970 Loghboeck 69-70 In het Loghboeck 69/70 staat een verhaal “Dolle Mina contra Nijenrode”. Daaruit blijkt, dat de dames aan de studenten en ook aan de docentenraad hun wens kenbaar konden maken. “De docentenraad stelde vervolgens de directie van Dolle Mina´s wens op de hoogte. Dat hoefde eigenlijk niet, want al enige tijd praat men er over ook meisjes tot Nijenrode toe te laten”. In het artikel in VCV Magazine komt ook de merkwaardige rol van Peter Lamaker (jaargang 1968) aan de orde. Het verhaal sluit als volgt af: “In elk geval opende Nyenrode in 1972 de poort voor vrouwen. En ze zijn niet meer weg te denken”. Waarvan akte.

DSC01824 Paul Tiemessen — *Paul Tiemessen in 2018*

Reactie van Paul Tiemessen:

Op vrijdagmorgen 23 januari 1970 werd ik van mijn kamer gehaald. De Dolle Mina’s waren op het kasteelplein verschenen. Als voorzitter van de Heeren V heb ik ze verwelkomd en uitgenodigd voor overleg in de aula. Toen bleek waar zij voor kwamen. Nijenrode toegankelijk maken voor meisjes. Wij konden ze duidelijk maken dat dat besluit al genomen was, maar dat er o.a. sanitaire aanpassingen moesten komen.

Toen bleek dat met name de mannelijke demonstranten toch wat meer rel wilden schoppen. Toevallig was er een aantal leden van de RCN aanwezig, die met enig aandringen in het trappenhuis de demonstranten konden verwijderen. Uiteindelijk echter niet zonder dat ze met kalk de brug te besmeurden. Daar konden dan de gewenste foto’s worden gemaakt, die een dag later in een aantal kranten verschenen. In een krant met de vermelding dat de Dolle Mina’s het mannenbolwerk Nijenrode hadden bestormd. Een andere krant noemde Nijenrode een diplomatenschool. Dus ook toen al fake-news.

Later hebben de dames ons in Amsterdam uitgenodigd. Ze hebben ons hun excuses en een biertje aangeboden. In dank aanvaard! Hun missie was geslaagd.

Reageren op dit verhaal? Graag via Contact, in het menu bovenaan de pagina.

Zoekplaatje 3

Nummer 3 in de serie zoekplaatjes. Een statiefoto van de Nijenrode Hockey Club in 1970/71, met nogal wat eerstejaars, waarvan de namen niet spontaan naar boven kwamen. Eén heeft er zijn armen niet over elkaar. Gebrek aan discipline..!

noib12 (4)

Staand: Rob van Hall, Maurits van Uhm, Jan Nagengast, Lex Donia, Hans Cox, Daan Vermeer, Peter Egge, Willem Mock, ? , Doris Knegtel, Marko Vos. Zittend: Hans Tamminga, Tom Dieben, Joop Cremer, Hans Metsers, Freek van Bremen, D.J. Quarles van Ufford, Jan Hein Weijers, Jack Spoorenberg, Ruud Renders.

Van alle vraagtekens van het begin is er nu nog maar één over: de “dissident” zonder z´n armen over elkaar. Wie is hij?

Leef je uit! Reacties graag via Contact, in het menu bovenaan deze pagina.

Lex Donia reageerde als volgt op Zoekplaatje 3:
Hockey Club Nijenrode was eigenlijk niet zozeer een club als wel een gelegenheidselftal. Nou hadden we ook geen hockeyveld anders dan het sintelveld. Want kunstgras bestond nog niet en de grasknollenvelden waren niet geschikt. Dus konden we geen lid worden van de KNHB noch competitie spelen en restte mij (ik werd ‘voorzitter’ gemaakt in ’70) niet veel anders dan af en toe een wedstrijd te organiseren.
Ik herinner me wedstrijden tegen: Wijnand Focking (die begon met 2 tulpglaasjes met jenever op de middenstip voor de captains), Heineken, Hotelschool Scheveningen, SportAcademie Den Haag, Gooische Heren 1 en een toernooi op de campus van TU Twente. De missie van HCN was toch vooral een succesvolle 3e helft en die werd dan ook steeds gewonnen. Alleen uit de 2-1 winst tegen Gooische (die speelden 1e klasse) bleek dat we ook konden hockeyen.

Zie ook: Reacties op Zoekplaatje 3.

Nijenrode, rugby en RC ´t Gooi

Eén van de smaakmakende ingrediënten in de Nijenrode-formule was rugby. Voor velen van ons was de introductietijd op Nijenrode in 1969 de eerste kennismaking met die onbekende sport met die rare bal. RC Nijenrode speelde traditiegetrouw voor de nieuwe eerstejaars een demonstratiewedstrijd tegen de rugbyclub-uit-de-buurt, RC ´t Gooi uit Naarden.

1971-01 rugby op het ijs-01 Rob Borrebach Rob Bos Erik Hemmes Kees Havenaar — Rugby zat ook in het lesrooster; hier de variant touchrugby-op-het-ijs, in januari 1971, met Rob Borrebach, René Hoppenbrouwers, Ton Linthorst (met bal), Rob Bos, Erik Hemmes, René Haegens (gevallen) en uiterst rechts Leo Bekker. De drie achterin zijn mogelijk Rob Lampe, Hans Vooys en Hans Cox.

Voor sommige Nijenrodianen bleef rugby die vreemde, ruwe sport, die ze nooit vrijwillig zouden gaan beoefenen. Anderen waren direct verkocht, werden lid van RC Nijenrode en gingen spelen in de rugbycompetitie. Na hun afstuderen gingen ze op zoek naar een andere rugbyclub om hun geliefde spelletje te kunnen blijven spelen. Geen wonder dat er nogal wat terecht kwamen bij de club die aan de wieg had gestaan van hun rugby-leven: RC ´t Gooi.

200px-Rc_tgooi_logo De relatie tussen Nijenrode en RC ´t Gooi wordt beschreven in het verhaal De Nijenrode connectie. Van de mensen uit onze Nijenrodetijd zijn Peter de Graaf (jaargang 1968), Pim van Doesburg (1969 CT) en Tom Visser (1969) al vele tientallen jaren betrokken bij RC ´t Gooi. Eerst als spelers, later als bestuursleden en tegenwoordig vooral als supporters van het eerste team, dat ervoor strijdt om het landskampioenschap van 2018 in 2019 voort te zetten.

Zo is rugby voor hen een van de elementen uit hun Nijenrode-opleiding die nadrukkelijk en langdurig van invloed zijn geweest – en nóg – op hun verdere leven.